Krzewy szybko rosnące to rośliny ozdobne, które charakteryzują się szybkim tempem wzrostu, co oznacza, że mogą osiągnąć dużą wysokość i objętość w stosunkowo krótkim czasie. Zwykle są to krzewy, które w naturalnych warunkach rosną szybko, aby osiągnąć dużą wysokość lub rozprzestrzenić się w celu zdobycia jak najwięcej światła słonecznego i przestrzeni.
Krzewy szybko rosnące mają wiele zastosowań, w tym jako żywopłoty, ekranowanie, jako rośliny ozdobne lub jako ochrona przed wiatrem i hałasem. Są one także często używane w projektach krajobrazowych do szybkiego wypełniania dużych obszarów zieleni, gdzie wymagane jest uzyskanie efektu w krótkim czasie.
Krzewy szybko rosnące – lista TOP 8
Oto lista ośmiu najpopularniejszych krzewów szybko rosnących godnych polecenia:
- Forsycja
- Bez czarny
- Dereń
- Berberys (kwaśnica)
- Pigwa
- Kalina
- Żywotnik (tuja)
- Budleja Dawida (omżyn)
Te krzewy szybko rosnące są idealne dla tych, którzy chcą mieć piękne, duże krzewy w swoim ogrodzie. Należy jednak pamiętać, że takie krzewy wymagają regularnej pielęgnacji, w tym przycinania i podlewania, aby zachować ich piękny wygląd i zdrowie.
Szybko rosnące krzewy – opis roślin
Przedstawiamy szczegółowe informacje na temat wspomnianych krzewów o szybkim tempie wzrostu. Sprawdź ich charakterystykę wymagania glebowe oraz ważne porady dotyczące pielęgnacji.
Forsycja
Forsycja (Forsythia) to krzew ozdobny z rodziny oliwkowatych (Oleaceae). Pochodzi z Azji i Europy, ale jest uprawiana na całym świecie jako roślina ozdobna. Charakteryzuje się wczesnym i obfitym kwitnieniem, zwykle już w marcu lub kwietniu, zanim pojawią się liście. Jej kwiaty mają kolor żółty lub złotożółty i zwykle rozwijają się przed liśćmi.
Forsycja jest łatwa w uprawie i dobrze radzi sobie w większości warunków klimatycznych. Wymaga stanowiska słonecznego lub półcienistego oraz gleby żyznej i przepuszczalnej.
Podczas sadzenia należy zapewnić forsycji odpowiednie warunki glebowe, zapewniając dobrą drenaż. Można również stosować nawozy organiczne i mineralne, zwłaszcza na początku sezonu wegetacyjnego.
W celu zachowania zwartego i estetycznego pokroju krzewu, zaleca się regularne przycinanie forsycji po zakończeniu kwitnienia. Przycinanie pozwoli na usunięcie zniszczonych i słabych gałęzi oraz pobudzenie wzrostu nowych pędów, co wpłynie pozytywnie na kondycję i kwitnienie rośliny w kolejnym sezonie. Przycinanie powinno odbywać się przy użyciu ostrych nożyc ogrodowych, a cięcia należy wykonywać poniżej punktów widocznych na pędzie.
W okresie suszy należy regularnie podlewać forsycję, zwłaszcza w czasie pierwszych dwóch lat po posadzeniu. Można również stosować ściółkowanie, co pomoże w zachowaniu wilgoci w glebie. Forsycja jest odporne na choroby i szkodniki, ale należy zwracać uwagę na ewentualne objawy infekcji lub uszkodzeń, takie jak żółknięcie liści czy zamieranie pędów, i podejmować odpowiednie kroki w celu zapobiegania dalszym szkodom.
Bez czarny
Bez czarny (Sambucus nigra) to gatunek krzewu lub niewielkiego drzewa z rodziny piżmaczkowatych. Pochodzi z Europy i Azji, ale jest uprawiany na całym świecie ze względu na swoje wartości ozdobne i lecznicze.
Bez czarny charakteryzuje się ciemnozielonymi liśćmi składającymi się z pięciu lub siedmiu listków o nieregularnie ząbkowanych brzegach. Wiosną wytwarza intensywnie pachnące białe kwiaty, które z czasem przekształcają się w czarne jagody o średnicy około 5 mm. Krzew ten może dorastać do 5-6 m wysokości i 4-5 m szerokości, ale można go łatwo przycinać i formować, aby dopasować go do różnych rozmiarów ogrodów.
Bez czarny jest łatwy w uprawie i pielęgnacji. Wymaga stanowiska słonecznego lub półcienistego i wilgotnej, przepuszczalnej gleby. Krzew ten jest tolerancyjny na zanieczyszczenia i nie ma szczególnych wymagań glebowych. Nie należy jednak sadzić go w miejscach, gdzie gleba jest bardzo sucha i wapienna.
Aby zachować piękno i zdrowie bzu, należy regularnie przycinać jego pędy. Najlepiej zrobić to wczesną wiosną, tuż przed rozpoczęciem wegetacji rośliny. W ten sposób można kontrolować kształt krzewu i pobudzić go do intensywniejszego kwitnienia. W okresie letnim warto również usuwać suche i uszkodzone pędy oraz usuwać przekwitłe kwiaty, aby zachować estetykę krzewu.
Bez czarny można także łatwo rozmnażać przez sadzonki pędowe lub nasiona. Sadzonki najlepiej pobierać wczesną wiosną lub jesienią. Nasiona można zbierać z dojrzałych jagód, a następnie wysiewać wiosną lub jesienią w przygotowanej wcześniej glebie.
Dereń
Dereń to krzew ozdobny, który może osiągać do 4 metrów wysokości. W zależności od gatunku i odmiany ma charakterystyczne cechy. W Polsce najczęściej spotykane są dwa gatunki dereń: dereń biały i dereń kousa. Dereń biały ma kuliste lub stożkowate kształty, a jego liście są jajowate lub eliptyczne. Dereń kousa ma bardziej rozłożystą formę i ciemnoczerwone pędy.
Ogólnie, derenie to rośliny łatwe w uprawie i mało wymagające. Mogą być uprawiane w pełnym słońcu lub w półcieniu, w glebie o odczynie lekko kwaśnym lub obojętnym. Wymagają regularnego podlewania, zwłaszcza w okresie suszy.
Przycinanie derenia jest ważne dla jego dobrego wyglądu i zdrowia. Najlepiej przycinać derenie na wiosnę lub jesienią, usuwając suche, uszkodzone lub chore gałęzie. W przypadku derenia białego zaleca się usuwanie pędów podstawowych, aby poprawić estetykę rośliny i zachęcić do krzewienia się. Dereń kousa z kolei wymaga delikatniejszego przycinania, aby nie uszkodzić pędów kwiatowych.
Jeśli chodzi o nawożenie, derenie nie potrzebują dużej ilości nawozów. Wystarczy regularne podawanie nawozów organicznych lub mineralnych w okresie wegetacyjnym.
Derenie są roślinami dość odporne na choroby i szkodniki, ale mogą być atakowane przez mszyce, przędziorki i szrotówki. W takim przypadku należy stosować środki owadobójcze lub naturalne metody walki, takie jak stosowanie roztworów mydła lub pyłu drzewnego.
Berberys (kwaśnica)
Berberys to ozdobny krzew z rodziny berberysowatych, który w Polsce występuje w kilku gatunkach. Charakteryzuje się kolczastymi gałęziami i ozdobnymi liśćmi, które zmieniają kolor w zależności od pory roku. Berberys może mieć różne zastosowania w ogrodzie, od tworzenia żywopłotów po sadzenie w pojedynkę w celu ozdoby rabaty lub skalniaka.
Podstawowa pielęgnacja berberysa polega na regularnym podlewaniu, nawożeniu, cięciu i ochronie przed chorobami i szkodnikami.
Pigwa
Krzew pigwowy, zwany również pigwą (łac. Cydonia oblonga), to gatunek krzewu lub niewielkiego drzewa z rodziny różowatych. Pochodzi z obszarów Bliskiego Wschodu i Azji Mniejszej, ale jest uprawiany w wielu krajach, w tym w Polsce, ze względu na smaczne owoce i dekoracyjne walory.
Krzew pigwa osiąga zwykle wysokość około 3-4 metrów i ma gęstą, rozgałęzioną koronę. Jego liście są owłosione, błyszczące i mają kształt lancetowaty lub eliptyczny. Kwiaty są duże, pięciopłatkowe, o kolorze białym lub różowym, zebrane w kwiatostany. Owoce pigwy są gruszkowate lub jabłkowate, o żółtej lub pomarańczowej skórce i charakterystycznym, intensywnym zapachu. Dojrzewają w październiku lub listopadzie i są jadalne po uprzednim przetworzeniu.
Krzew pigwowy jest stosunkowo łatwy w uprawie i pielęgnacji. Wymaga stanowiska słonecznego lub lekko ocienionego, o glebie przepuszczalnej, wilgotnej, ale nie podmokłej. Wiosną i jesienią warto dokarmiać go nawozami mineralnymi, a w okresie suszy regularnie podlewać. Zaleca się także regularne przycinanie, co pozwala na utrzymanie zwartych i estetycznych krzewów oraz pobudza owocowanie.
Krzew pigwowy jest rośliną ozdobną, ale również uprawianą ze względu na swoje owoce. Pigwy mają wiele zastosowań w kuchni, zarówno w postaci przetworzonej (np. w dżemach, kompotach, marynatach), jak i surowej (np. w sałatkach). Mają one charakterystyczny, lekko kwaskowaty smak i aromat. Ponadto, z owoców pigwy można wytwarzać również likiery i nalewki.
Kalina
Krzew kalina, znany również jako kalina zwyczajna, to popularny krzew ozdobny, który występuje w wielu odmianach. Kalina zwyczajna ma charakterystyczne, okrągłe kwiatostany w kolorze białym lub różowym, które później przekształcają się w jagody. Krzew ten jest łatwy w uprawie i bardzo odporny na choroby i szkodniki.
Kalina zwyczajna preferuje gleby wilgotne i dobrze przepuszczalne, a także stanowiska nasłonecznione lub półcieniste. Wymaga regularnego podlewania, zwłaszcza w okresie suszy. Najlepiej rośnie w glebach o odczynie lekko kwaśnym lub obojętnym.
Krzew kalina może osiągać od 1 do 5 metrów wysokości, w zależności od odmiany i warunków wzrostu. Wymaga regularnego przycinania, szczególnie w przypadku starszych krzewów, aby zachować ich kształt i zdrowie. Przycinanie powinno odbywać się wiosną lub jesienią, a przycinać należy gałęzie, które są chore lub uszkodzone, a także te, które rosną w niepożądanych kierunkach.
Krzew kalina ma wiele zastosowań w ogrodzie, np. jako żywopłot, pojedynczy krzew ozdobny lub do sadzenia w grupach. Kwiatostany kaliny mogą być również wykorzystane do dekoracji w bukietach i kompozycjach florystycznych.
Żywotnik (tuja)
Żywotnik, nazywany również tują, to popularny krzew iglasty, który może osiągać nawet kilka metrów wysokości. Zwykle ma stożkowaty kształt i sztywne, ciemnozielone igły. Istnieje wiele odmian żywotnika o różnych kształtach i kolorach igieł, takich jak srebrzysty, żółty lub niebieski.
Żywotnik jest stosunkowo łatwy w pielęgnacji, ale wymaga pewnych środków ostrożności, ponieważ jego igły i drewno mogą być drażniące dla skóry i powodować reakcje alergiczne.
Budleja Dawida (omżyn)
Budleja Davida to krzew pochodzący z Chin, który popularnie jest nazywany motylim krzewem. Jest to roślina ozdobna, której kwiaty przyciągają motyle, pszczoły i inne owady zapylające.
Krzew ten charakteryzuje się szybkim wzrostem i może osiągać nawet do 5 metrów wysokości. Liście są jajowate lub eliptyczne, na wierzchu ciemnozielone, a od spodu jaśniejsze. Kwiaty są małe, zebrane w długie i wąskie grona, a ich kolor zależy od odmiany – mogą być białe, różowe, fioletowe lub niebieskie.
Budleja Davida jest rośliną łatwą w uprawie, wymaga jednak pewnej pielęgnacji. Najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym, na żyznej i przepuszczalnej glebie. W okresie wzrostu należy regularnie podlewać krzew, szczególnie w czasie długotrwałych susz. Podłoże powinno być wilgotne, ale nie mokre.
Wiosną należy przyciąć gałęzie zeszłoroczne, zostawiając 2-3 pąki na gałęzi. W ten sposób krzew skrócony zostanie o około 1/3 długości, co pozwoli na silniejszy wzrost nowych gałęzi i kwiatów. W przypadku bardzo silnego wzrostu w ciągu roku, można skrócić gałęzie o więcej. Warto pamiętać, że kwitnienie budlei Davida zależy od pędu zeszłorocznego, więc zbyt mocne przycięcie gałęzi może skutkować mniejszą ilością kwiatów w następnym sezonie.
Na zimę warto okryć korzenie krzewu warstwą ściółki, aby zapobiec przemarzaniu. Budleja Davida jest rośliną mrozoodporną, ale młode rośliny i te, które są posadzone na bardzo wietrznych stanowiskach, mogą wymagać dodatkowej ochrony przed mrozem.
Sprawdź również: Czym jest trzmielina?
